Το αστικό δίκαιο είναι ο πιο γνωστός και σημαντικότερος κλάδος του ιδιωτικού δικαίου, στα πρότυπα του οποίου έχουν αναπτυχθεί και οι υπόλοιποι τομείς όπως το εμπορικό δίκαιο.

Ρυθμίζει τις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών και προσώπων γενικά, σε καθημερινές κοινωνικές και οικονομικές δραστηριότητες, και παρέχει τους κανόνες για την προστασία της προσωπικότητας, της περιουσίας και της συναλλακτικής ασφάλειας.

Πιο αναλυτικά, το ενοχικό δίκαιο ρυθμίζει τις συμβάσεις και τις υποχρεώσεις μεταξύ προσώπων, και ειδικότερα επώνυμες συμβάσεις όπως η πώληση, η δωρεά, η μεσιτεία, και στην αντίπερα όχθη αξιώσεις από αδικοπραξία, αδικαιολόγητο πλουτισμό καθώς και μέσω του θεσμού της καταδολίευσης δανειστών.

Σημαντικό μέρος είναι και το εμπράγματο δίκαιο, που σχετίζεται με την ιδιοκτησία και τα δικαιώματα επί πραγμάτων, στην υποθήκη και το ενέχυρο, στις μεταγραφές των συμβολαίων μεταβίβασης, καθώς και στις αγωγές (διεκδικητική/αρνητική/αγωγές νομής) που παρέχουν προστασία στον δικαιούχο εμπράγματου δικαιώματος.

Κομβική θέση κατέχει το οικογενειακό δίκαιο, που αφορά τον γάμο, τη συγγένεια και την υιοθεσία και θέματα διατροφής μεταξύ συγγενών, ακόμη και τον θεσμό της δικαστικής συμπαράστασης.

Τέλος, περιλαμβάνει το κληρονομικό δίκαιο, που ρυθμίζει τη μεταβίβαση περιουσίας μετά τον θάνατο, την νόμιμη μοίρα μεταξύ συγγενών, τον θεσμό της αποκλήρωσης, καθώς και τα είδη των διαθηκών.