Με τον νόμο 5090/2024 έγιναν σημαντικές αλλαγές στον Ποινικό Κώδικα,που σχεδόν τροποποίησαν και την φιλοσοφία του σαν νομοθετήματος μέχρι σήμερα.Λόγω του ότι πρόκειται για ριζοσπαστικές τροποποιήσεις -κάποιες επιτυχείς και άλλες με περιθώρια βελτίωσης στο μέλλον-είναι σημαντικό να τις γνωρίζουμε με κατανοητό τρόπο για να μην γίνονται παρανοήσεις.Να έχεις επίσης στον νού σου ότι αυτές θα εφαρμοστούν στην πράξη από 1η Μαϊου 2024 με κάποιες εξαιρέσεις,οι οποίες απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.Πάμε να τις δούμε αναλυτικά;

1.Η αναστολή εκτέλεσης της ποινής από κανόνας γίνεται εξαίρεση

Ίσως να πρόκειται για την σημαντικότερη αλλαγή του Ποινικού Κώδικα, που θα επηρεάσει σοβαρά όλο τον νομικό κλάδο. Κι αυτό γιατί αν κάποιος γνώριζε ένα πράγμα για το ποινικό δίκαιο, αυτό ήταν πως με κάποιον τρόπο η ποινή του μπορεί να ανασταλεί, και ο ίδιος ως κατηγορούμενος, να αποφύγει την φυλάκιση. Αυτό άλλαξε κάπως με τον νέο Ποινικό Κώδικα με τους όρους για να δοθεί η αναστολή της ποινής να γίνονται πολύ πιο απαιτητικοί για τον κατηγορούμενο. Πάμε να τους δούμε αναλυτικά:

• Η αναστολή της ποινής μπορεί να διαταχθεί πλέον μόνο αν δεν μπορεί να μετατραπεί η ποινή σε χρηματική ποινή ή σε ποινή παροχής κοινωφελούς εργασίας.
• Αν ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης μέχρι 1 έτος και στο παρελθόν δεν είχε ποινικές καταδίκες, το δικαστήριο έχει την ευχέρεια να διατάξει την αναστολή της ποινής.
• Αυτό σημαίνει ότι το δικαστήριο δεν υποχρεούται αλλά μπορεί απλώς να αποφασίσει την αναστολή της ποινής.
• Η ποινή μπορεί να ανασταλεί για χρονικό διάστημα από 1 έως 3 έτη που λέγεται ‘’περίοδος δοκιμασίας’’.
• Αυτό σημαίνει ότι για το παραπάνω χρονικό διάστημα, ο κατηγορούμενος δεν θα πρέπει να τελέσει άλλη αξιόποινη πράξη ή πράξη όμοια με αυτήν για την οποία καταδικάστηκε και του παρασχέθηκε η αναστολή της ποινής.
• Στην περίπτωση που ο κατηγορούμενος παραβιάσει τους όρους της αναστολής, το δικαστικό συμβούλιο μπορεί να αποφασίσει είτε την μετατροπή της ποινής φυλάκισης σε χρηματική ποινή/παροχή κοινωφελούς εργασίας, είτε ακόμα και την έκτιση μέρους ή και ολόκληρης της ποινής.
• Αν ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης μέχρι 3 έτη, μπορεί να διαταχθεί η αναστολή της ποινής αλλά ο ίδιος θα πρέπει να εκτίσει τουλάχιστον μια ποινή από 30 ημέρες ως 6 μήνες (το αποφασίζει ο δικαστής).
• Αν ο κατηγορούμενος καταδικαστεί σε ποινή πάνω από 3 έτη, δεν μπορεί να δοθεί αναστολή=ο ίδιος οδηγείται στις φυλακές. Μπορεί βέβαια και εδώ να διαταχθεί η αναστολή μέρους της ποινής και ο ίδιος να εκτίσει μειωμένη ποινή.

2.Επανήλθε η παρεπόμενη ποινή της απέλασης αλλοδαπού

Και αυτή η ποινή με την διαγραφή της από τον Ποινικό Κώδικα του 2019 είχε σχεδόν ξεχαστεί, λόγω του ότι υπήρχαν και άλλοι ειδικότεροι νόμοι που προβλέπουν αντίστοιχα μέτρα για αλλοδαπούς. Πρέπει να κρατήσουμε ότι πρόκειται για μέτρο ασφαλείας (δηλαδή συνοδεύει μια κύρια ποινή που επιβλήθηκε από το δικαστήριο και δεν μπορεί να επιβληθεί από μόνο του).

Στην ουσία, για να επιβληθεί η παρεπόμενη ποινή της απέλασης, θα πρέπει ο αλλοδαπός (δηλαδή πολίτης από χώρα της ΕΕ ή 3^ης χώρας) να καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης (=από 5 έως 25 έτη πλέον) και παράλληλα το δικαστήριο να κρίνει αιτιολογημένα ότι η παραμονή του στην Ελλάδα δεν συμβαδίζει με την ομαλότητα της κοινωνικής ζωής γενικότερα. Για να προβεί σε αυτήν την κρίση το δικαστήριο, θα πρέπει να συνεκτιμήσει το είδος του εγκλήματος που τελέστηκε, τον βαθμό υπαιτιότητας του κατηγορουμένου, την συμπεριφορά του, πριν και μετά, την τέλεση της πράξης, καθώς και το αν η παραμονή του στην Ελλάδα ήταν νόμιμη ή όχι =αν ανανέωνε τακτικά την άδεια παραμονής του, αν συμμορφωνόταν σε τυχόν όρους που του είχαν επιβληθεί, αν τα στοιχεία που υπέβαλε ήταν αληθή/ψευδή κλπ.

Προβλέπεται μια ειδικότερη περίπτωση, εφόσον ο κατηγορούμενος είναι πολίτης χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και εφόσον διαμένει νόμιμα στην Ελλάδα τουλάχιστον για 5 έτη πριν να τελέσει το έγκλημα για το οποίο δικάστηκε. Σε αυτήν την εξαίρεση για τον κατηγορούμενο, ο ίδιος μπορεί να απελαθεί μόνο αν καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξής τουλάχιστον 6 ετών είτε για το έγκλημα της διακεκριμένης κλοπής είτε για κάποια άλλα ‘’βαριά’’ εγκλήματα (μεταξύ αυτών και η συγκρότηση/συμμετοχή σε εγκληματική ή/και τρομοκρατική οργάνωση). Άρα από το παραπάνω, είναι φανερό ότι αν ο κατηγορούμενος δεν καταδικάστηκε για κάποιο από αυτά τα (μεγάλης σημασίας) εγκλήματα, δεν θα μπορεί να απελαθεί και άρα νόμιμα θα παραμείνει στην Ελλάδα.

3.Αρκετές ποινές μπορούν πλέον να εξαγοράζονται

Πρόκειται για μια νομική δυνατότητα του κατηγορουμένου που είχε καταργηθεί από τους προηγούμενους Ποινικούς Κώδικες, αλλά πλέον είναι σε ισχύ. Πιο συγκεκριμένα ο νόμος προβλέπει τα εξής:

• Κάθε ποινή φυλάκισης μέχρι 2 έτη θα μπορεί να μετατρέπεται από το δικαστήριο σε χρηματική ποινή για τον κατηγορούμενο.
• Αυτό υπό την προϋπόθεση ότι η ποινή δεν μπορεί να ανασταλεί ή να μετατραπεί σε παροχή κοινωφελούς εργασίας (=αν μπορεί να γίνει κάτι από αυτά τα 2 δεν εξαγοράζεται η ποινή).
• Κάθε ημέρα από την αρχική ποινή φυλάκισης θα έχει μια ‘’τιμή’’ από 10 έως 100 ευρώ (το καθορίζει το δικαστήριο).
• Αν ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να καταβάλλει αμέσως την χρηματική ποινή, το δικαστήριο μπορεί να του παρέχει προθεσμία μέχρι 3 έτη για να την πληρώσει.
• Σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος για οικονομικούς λόγους δεν μπορεί να καταβάλει (άμεσα ή και καθόλου) την χρηματική ποινή του, τότε το δικαστήριο του δίνει επιπλέον δυνατότητες:
• Μπορεί δηλαδή είτε να του παρέχει προθεσμία έως 5 έτη για να την αποπληρώσει εφάπαξ ή σε δόσεις (με τους νόμιμους τόκους φυσικά στην 2^η περίπτωση).
• Είτε να του μετατρέψει την ποινή σε παροχή κοινωφελούς εργασίας (όπου εκεί μιλάμε για τελείως διαφορετικό νομικό καθεστώς).

4.Τα περισσότερα ελαφρυντικά (πλέον) δεν σημαίνουν και μικρότερη ποινή

Μέχρι το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς του Ποινικού Κώδικα, ο κανόνας ήταν ότι αν το δικαστήριο κρίνει ότι στο πρόσωπο του κατηγορουμένου συντρέχει μια ελαφρυντική περίσταση, τότε του επέβαλε μειωμένη ποινή. Αντίστοιχα, αν έκρινε ότι υπάρχουν 2 ή περισσότερες ελαφρυντικές περιστάσεις στο πρόσωπο του, τότε θα προχωρούσε σε διπλή μείωση της ποινής που προβλέπει ο νόμος.

Για παράδειγμα, η ανθρωποκτονία από πρόθεση τιμωρείται από τον νόμο (μόνο) με την ποινή της ισόβιας κάθειρξής. Αν το δικαστήριο αναγνώριζε στον κατηγορούμενο ένα ελαφρυντικό, τότε η ποινή που θα διαμορφωνόταν θα είχε ένα πλαίσιο 5-15 έτη (πρόσκαιρη κάθειρξη). Επί πλέον, αν γινόταν δεκτό κι άλλο ελαφρυντικό από το δικαστήριο προς όφελος του κατηγορουμένου, η ποινή μειωνόταν εκ νέου, δηλαδή στην περίπτωση μας, ο δικαστής θα μπορούσε να επιβάλλει στον κατηγορούμενο ένα πλαίσιο ποινής από 3-15 έτη (τα 5 έτη μειώνονταν σε 3).

Αυτό που άλλαξε στον νέο Ποινικό Κώδικα, είναι ότι όσες ελαφρυντικές περιστάσεις κι αν συντρέχουν στο πρόσωπο του κατηγορουμένου, τότε η ποινή θα μειωθεί μόνο 1 φορά. Άρα, θα αρκεί να αναγνωριστεί μόνο μια ελαφρυντική περίσταση υπέρ του και οι υπόλοιπες θα μένουν χωρίς σημασία (ίσως να έχουν σημασία αργότερα για την απόλυση του από τις φυλακές όπως θα δούμε παρακάτω).

5.Η απόλυση από τις φυλακές έγινε πιο αυστηρή

Πρόκειται επίσης για έναν θεσμό, ο οποίος είχε ‘’υποφέρει’’ αρκετά μέχρι σήμερα από τις πολλές τροποποιήσεις του, αλλά και από τις διεξόδους που έδινε ακόμα και σε έναν κατάδικο, ακόμα και με ποινή κάθειρξης 15 ετών, να αποφυλακιστεί σχετικά γρήγορα (γεγονός που συνήθως δεν είχε τις αναμενόμενες εξελίξεις). Στην ουσία, το βασικό νομοθετικό πλαίσιο εδώ παρέμεινε σχεδόν ίδιο με το προηγούμενο, ωστόσο προστέθηκε μια σημαντική διάταξη από τον νομοθέτη.

Ειδικότερα, ορίζεται πλέον ότι αν κάποιος έχει καταδικαστεί για συγκεκριμένα κακουργήματα και η συνολική ποινή που θα σχηματιστεί από όλες αυτές τις καταδίκες ξεπερνά τα 10 έτη, τότε ο ίδιος δεν θα μπορεί να απολυθεί από τις φυλακές πριν παραμείνει εκεί τουλάχιστον για 17 έτη. Τα κακουργήματα που περιλαμβάνει η διάταξη είναι τα εξής: Η μεταφορά παράτυπων μεταναστών εντός της Ελλάδας από οργανωμένους μεταφορείς, οι πολύ σοβαρές περιπτώσεις διακίνησης ναρκωτικών, η εσχάτη προδοσία του ελληνικού κράτους, η συμμετοχή/σύσταση (σε) εγκληματική/τρομοκρατική οργάνωση, ο εμπρησμός σε δάσος με σημαντική βλάβη εγκατάστασης κοινής ωφέλειας, η ανθρωποκτονία από πρόθεση, η εμπορία ανθρώπων, η αρπαγή ανηλίκων, η ληστεία, η εκβίαση, καθώς και όσα εγκλήματα σχετίζονται με βιασμό (όπως κατάχρηση ανηλίκου, πορνογραφικές παραστάσεις με την λίστα να είναι αρκετά μεγάλη).

Κατά τα λοιπά, η απόλυση με όρους από τις φυλακές παραμένει ως είχε και στον προηγούμενο Ποινικό Κώδικα, με τα βασικά της χαρακτηριστικά να είναι τα εξής:

• Αν κάποιος καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης (από 10 ημέρες έως 5 έτη), πρέπει να εκτίσει τα 2/5 της ποινής που του επιβλήθηκε.
• Αν κάποιος καταδικάστηκε σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης (από 5 έως 20 έτη), πρέπει να εκτίσει τα 3/5 της ποινής που του επιβλήθηκε.
• Αν κάποιος καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης (από 5 έως 20 έτη), για κάποιο από τα εγκλήματα που αναφέραμε παραπάνω, πρέπει να εκτίσει τα 4/5 της ποινής που του επιβλήθηκε.
• Αν κάποιος καταδικάστηκε σε ποινή ισόβιας κάθειρξής, πρέπει να εκτίσει 20 χρόνια στην φυλακή.

6.Αν παραβιάσεις κόκκινο φανάρι κινδυνεύεις με φυλάκιση

Πράγματι στο άρθρο του Ποινικού Κώδικα που αναφέρεται στην επικίνδυνη οδήγηση, και ως εκ τούτου προβλέπει αρκετές μορφές οδήγησης που εντάσσονται σε αυτήν την κατηγορία, προστέθηκε και μια ακόμη περίπτωση, πολύ συχνή στην πράξη. Πρόκειται για την περίπτωση κατά την οποία κάποιος οδηγός παραβιάζει κόκκινο φανάρι, και ανάλογα με το αποτέλεσμα θα τιμωρηθεί και ο ίδιος για την πράξη του. Έτσι, η ποινή του παραβάτη οδηγού διαμορφώνεται ως εξής:

• Με φυλάκιση έως τρία (3) έτη, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κοινός κίνδυνος σε ξένα πράγματα.
• Με φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους, αν από την πράξη μπορεί να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο.
• Με κάθειρξη έως δέκα (10) έτη, αν η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τη βαριά σωματική βλάβη σε άνθρωπο ή προκάλεσε σημαντική βλάβη σε κοινωφελείς εγκαταστάσεις.
• Με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα (10) ετών, αν η πράξη είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο άλλου. Αν προκλήθηκε ο θάνατος μεγάλου αριθμού ανθρώπων, το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει ισόβια κάθειρξη.

7.Ανοίγει ο δρόμος για την προσωρινή κράτηση ανηλίκων

Μέχρι σήμερα, οι ανήλικοι ήταν δύσκολο (νομικά) να κρατηθούν προσωρινά μέχρι να γίνει η δίκη ή να κρατηθούν σε ένα ειδικό κατάστημα κράτησης νέων, όπως χρησιμοποιεί και τον όρο ο νόμος. Κι αυτό γιατί θα έπρεπε να έχουν τελέσει μια πράξη που αν την τελούσε ενήλικος θα ήταν κακούργημα (=να έχει ποινή κάθειρξής από 5 έως 20 έτη πλέον) καθώς και να περιλαμβάνει στοιχεία βίας ή να στρέφεται κατά της ζωής/σωματικής ακεραιότητας κάποιου άλλου ατόμου/ων. Παράλληλα με τις παραπάνω προϋποθέσεις, ο ανήλικος θα έπρεπε να έχει συμπληρώσει το 15^ο έτος της ηλικίας του για να έχει ποινική ευθύνη.

Η αλλαγή που ήρθε με τον νέο Ποινικό Κώδικα ήταν ότι πλέον δεν απαιτείται η πράξη του ανηλίκου να στρέφεται κατά της ζωής/σωματικής ακεραιότητας άλλου προσώπου ή να περιέχει στοιχεία βίας, για να μπορέσει ο ανήλικος να κρατηθεί. Τα κακουργήματα που παραδοσιακά εντάσσονταν σε αυτές τις κατηγορίες, ήταν ο βιασμός, ανθρωποκτονία, ληστεία, σωματική βλάβη, κλπ. Αυτό σημαίνει ότι πλέον κάθε ανήλικος άνω των 15 ετών που θα τελεί κακούργημα θα μπορεί να κρατηθεί προσωρινά (ή και οριστικά), ακόμα δηλαδή κι αν πρόκειται για μια κλοπή μεγάλης αξίας (όπου φυσικά δεν υπάρχει βία).

Αξίζει να αναφερθεί ότι το δικαστήριο για να επιβάλλει στον ανήλικο τον περιορισμό του σε ειδικό κατάστημα κράτησης νέων θα πρέπει αφενός να αιτιολογήσει γιατί κάποια πιο ήπια αναμορφωτικά/θεραπευτικά μέτρα δεν επαρκούν στην περίπτωση του. Εκτός αυτού, κατά την διάρκεια της παραμονής του ανηλίκου στο σωφρονιστικό κατάστημα, το δικαστήριο έχει την δυνατότητα να μετατρέψει την ποινή του ανηλίκου σε έκτιση της στην κατοικία του ή μετατροπή της σε κοινωφελή εργασία, εφόσον η περίπτωση του θα επέτρεπε κάτι τέτοιο.

8.Η κάθειρξη αυξήθηκε αριθμητικά

Άλλη μια καινοτομία του νέου Ποινικού Κώδικα ήταν ότι τροποποίησε και τα πλαίσια ποινών που προβλέπονται γενικά για όλα τα εγκλήματα. Ο νόμος δηλαδή σε κάθε έγκλημα χρησιμοποιεί γενικές έννοιες (όπως φυλάκιση, πρόσκαιρη κάθειρξη κλπ). Ο μόνος όρος που είναι γνωστός σε αρκετό κόσμο είναι η ισόβια κάθειρξη, η οποία όμως δημιουργεί επίσης προβλήματα λόγω της αοριστίας της ως ποινής. Σε ό,τι αφορά την πρόσκαιρη κάθειρξη, αυτή τροποποιήθηκε νομοθετικά και πλέον προβλέπονται τα εξής:

• Η πρόσκαιρη κάθειρξη έχει πλαίσιο ποινής από 5 έως 20 έτη.
• Στον Ποινικό Κώδικα, σε ό,τι αφορά τα κακουργήματα, η πρόσκαιρη κάθειρξη ως ποινή είναι ο κανόνας και η ισόβια κάθειρξη η εξαίρεση.
• Λόγω της αλλαγής αυτής, κάποιος που καταδικάζεται πλέον σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης θα πρέπει να εκτίσει τουλάχιστον τα 3/5 της ποινής του.
• Κι αυτό προκειμένου, αν θελήσει να χρησιμοποιήσει αργότερα τον θεσμό της απόλυσης με όρους από τις φυλακές.
• Η πρόσκαιρη κάθειρξη ως ποινή έχει σημασία γιατί και 5 χρόνια ποινή να επιβληθεί σε κάποιον (ελάχιστο όριο) η πράξη του γίνεται αμέσως κακούργημα.
• Άρα αμέσως η παραγραφή του εγκλήματος, από 5 έτη που ήταν για το πλημμέλημα, γίνεται 15 έτη λόγω του ότι πλέον πρόκειται για κακούργημα.

9.Τα εγκλήματα σε βάρος του Δημοσίου διώκονται πλέον αυτεπάγγελτα

Παλιότερα η δίωξη εγκλημάτων κατά του Δημοσίου ήταν αρκετά περίπλοκη στην πράξη λόγω της άδεια που έπρεπε να δοθεί από την αρμόδια υπηρεσία για να ξεκινήσει η έρευνα για κάποιο έγκλημα που φέρεται να τελέστηκε. Αυτή η πολυπόθητη άδεια έπαιρνε αρκετό χρόνο (ακόμα και 2 έως 3 χρόνια για να δοθεί). Στην συνέχεια ο νόμιμος εκπρόσωπος του Δημοσίου (πχ ο προϊστάμενος της ΔΟΥ) έπρεπε να υποβάλλει επίσης έγκληση στον εισαγγελέα για να μπορέσει νόμιμα να ασκηθεί η ποινική δίωξη, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα η δίωξη του δράστη να ξεκινά μετά από 5 και 6 χρόνια από την τέλεση της πράξης.

Αυτός ήταν και ο λόγος που αρκετά εγκλήματα που στρέφονταν κατά του Δημοσίου είχαν πολύ μεγάλες παραγραφές (συνήθως 20 έτη από την τέλεση της πράξης), για να προλαβαίνει το δικαστήριο να εκδώσει απόφαση προτού το έγκλημα να παραγραφεί. Οι παραγραφές αυτές είχαν εγείρει ζητήματα αντισυνταγματικότητας, αλλά επειδή πρόκειται για μεγάλο θέμα, μπορούμε να το συζητήσουμε σε επόμενο κείμενο.

Πλέον, με βάση τον νέο Ποινικό Κώδικα, η δίωξη των εγκλημάτων κατά του Δημοσίου θα γίνεται αυτεπάγγελτα =δεν θα απαιτείται πλέον να υποβληθεί η αναγκαία άδεια και η έγκληση από τον νόμιμο εκπρόσωπο του Δημοσίου και έτσι η διαδικασία να αργεί σημαντικά. Παρόλα αυτά δεν άλλαξε κάτι στην παραγραφή των εγκλημάτων κατά του Δημοσίου, η οποία παρέμεινε στα 20 έτη, οπότε θα είναι ενδιαφέρον να δούμε το πώς θα κινηθεί στην συνέχεια ο νομοθέτης στο κομμάτι αυτό (αν δηλαδή θα προβεί σε μείωση του χρόνου παραγραφής των εγκλημάτων λόγω της γρηγορότερης εκδίκασης τους από τα δικαστήρια ή όχι).

10.Η συκοφαντική δυσφήμιση άλλαξε εντελώς σαν αδίκημα

Τέλος, σε ό,τι αφορά τα εγκλήματα κατά της τιμής, και εκεί πραγματοποιήθηκαν κάποιες αλλαγές από τον νομοθέτη που στόχο έχουν να απλοποιήσουν τα πράγματα στις καθημερινές σχέσεις των ιδιωτών. Πιο συγκεκριμένα, αυτό που έγινε σαν νομοτεχνική αλλαγή ήταν:

• Να καταργηθεί η δυσφήμιση ως ποινικό αδίκημα.
• Έτσι παρέμεινε ως αδίκημα μόνο η συκοφαντική δυσφήμιση και άρα θα πρέπει ο δράστης να διαδίδει γεγονός ψευδές για κάποιον άλλον και να γνωρίζει ότι το γεγονός είναι ψευδές =να δρα με δόλο.
• Αν τελεί την πράξη δημόσια ή μέσω διαδικτύου τιμωρείται με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 6 μηνών και χρηματική ποινή.
• Καταργήθηκαν και όλοι οι λόγοι που από τον νόμο θα άφηναν την πράξη του δράστη ατιμώρητη (αν δηλαδή το γεγονός ήταν αληθινό, αν υπήρχε δικαιολογημένο ενδιαφέρον πληροφόρησης του κοινού που ισχύει κυρίως για τα ΜΜΕ και τους δημοσιογράφους).
• Δεν θεωρείται συκοφαντική δυσφήμηση η πράξη αν τελείται ενώπιον κάποιου δικαστή ή δημόσιου λειτουργού για τις ανάγκες κάποιας δίκης.
• Έτσι, ο δράστης δεν μπορεί πλέον να επικαλεστεί υπέρ του τους λόγους άρσης του αδίκου που του παρείχε ο νόμος και τα πράγματα γίνονται αρκετά πιο δύσκολα για αυτόν.

Δίπλα στον πελάτη και τις ανάγκες του.

Αθηνά Κοντογιάννη-Δικηγόρος

Όσα αναφέρονται παραπάνω δεν αποτελούν νομικές συμβουλές και ουδεμία ευθύνη φέρεται για αυτές.Για περισσότερες πληροφορίες,επικοινωνήστε μαζί μας.