Με τις προσωπικές διαφορές των ατόμων να αυξάνονται σημαντικά,συχνά συμβαίνει στο πλαίσιο μιας αντιπαράθεσης/διαφωνίας να προσβληθεί πραγματικά η προσωπικότητα ενός ατόμου και να μειωθεί η υπόληψη/φήμη του προς το κοινωνικό σύνολο.Το ζήτημα είναι πώς αντιμετωπίζει ο νόμος αυτές τις συμπεριφορές.Ας δούμε αναλυτικά πότε η προσβολή της προσωπικότητας μπορεί να θεμελιώσει δικαίωμα προς αποζημίωση μέσω αγωγής,καθώς και τις διάφορες παραλλαγές της (σεξουαλική παρενόχληση,συκοφαντική δυσφήμηση) όπου εκεί μπορούν να εφαρμοστεί και η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων.

1.Τι περιλαμβάνει η έννοια της προσωπικότητας;

Πρόκειται για μια γενικά αόριστη νομική έννοια που πρέπει να εξειδικεύεται κάθε φορά για τις ανάγκες της περίστασης. Ενδεικτικά περιλαμβάνονται σε αυτήν η ζωή/σωματική ακεραιότητα/υγεία του ατόμου, η τιμή/υπόληψη/αξιοπρέπεια, η ιδιωτική του ζωή και η σφαίρα του απορρήτου καθώς και η ελεύθερη ανάπτυξη της ίδιας της προσωπικότητας του. Πολύ σημαντικό είναι και η δυνατότητα του ατόμου να χρησιμοποιεί τα κοινόχρηστα πράγματα και τα περιβαλλοντικά αγαθά, που αποτελεί επιμέρους έκφανση της προσωπικότητας του. Αυτό σημαίνει πως όταν προσβάλλεται κάποια πτυχή από αυτές που αναφέρθηκαν, πρόκειται για γενικότερη προσβολή του δικαιώματος στην προσωπικότητα.

Παράλληλα, μια συχνή περίπτωση προσβολής προσωπικότητας ενός ατόμου είναι όταν τελούνται αδικοπραξίες=αδικήματα του αστικού δικαίου που μπορούν να θεμελιώσουν δικαίωμα αποζημίωσης υπερ του θιγόμενου προσώπου. Μια κλασσική περίπτωση είναι η πρόκληση σωματικής βλάβης από ένα πρόσωπο σε άλλο, το οποίο μπορεί όχι μόνο να υποβάλλει έγκληση στο ποινικό δικαστήριο για να επιβληθεί ποινή στον δράστη, αλλά παράλληλα έχει την δυνατότητα να ασκήσει αγωγή για να διεκδικήσει αποζημίωση όχι μόνο για την ζημία που έπαθε αλλά και για την μείωση της εικόνας/υπόληψης του λόγω του συμβάντος.

Έχει κριθεί ακόμη από τα ελληνικά δικαστήρια ότι το δικαίωμα του ατόμου να απολαμβάνει τα δημόσια κοινόχρηστα αγαθά, αν προσβληθεί μπορεί να θεμελιώσει και προσβολή της προσωπικότητας του. Για παράδειγμα, αν κάποιος από το μπαλκόνι του σπιτιού του έχει επί χρόνια θέα στην θάλασσα, και μπροστά από το σπίτι του οικοδομηθεί ακίνητο με υπερβολικό ύψος δόμησης, τότε μπορεί να θεμελιωθεί και προσβολή της προσωπικότητας του επί χρόνια κατοίκου που στερείται πλέον της αναγκαίας διόδου θέασης προς τον κοινόχρηστο χώρο.

2.Έχουν τα νομικά πρόσωπα δικαίωμα στην προσωπικότητα;

Σε αντιστοιχία προς τα όσα αναφέραμε παραπάνω, γίνεται δεκτό ότι και τα νομικά πρόσωπα (εταιρίες, σωματεία κλπ) έχουν ένα δικαίωμα που μοιάζει με αυτό της προσωπικότητας όπως τα φυσικά πρόσωπα. Πιο συγκεκριμένα, τα νομικά πρόσωπα έχουν το δικαίωμα στα πνευματικά δημιουργήματα τους/τις βιομηχανικές εφευρέσεις του/τα απόρρητα της επιχείρησης τους κλπ. Πρόκειται για επιμέρους εκφάνσεις, οι οποίες προστατεύονται αυτοτελώς από τον νόμο με την άσκηση αγωγής αποζημίωσης, καθώς και με ποινικές διατάξεις για τους παραβάτες.

Παρόλα αυτά, και τα νομικά πρόσωπα διαθέτουν εμπορική φήμη/υπόσταση στον επιχειρηματικό κόσμο και με τους πελάτες με τους οποίους συναλλάσσονται. Αυτό έχει σαν συνέπεια ότι αν προσβληθεί η φήμη ενός νομικού προσώπου με συκοφαντικούς ισχυρισμούς, το τελευταίο μπορεί να έχει την ίδια νομική προστασία που έχει το φυσικό πρόσωπο όταν προσβάλλεται η προσωπικότητα του. Την προστασία αυτήν θα την δούμε αναλυτικά αμέσως παρακάτω.

Στην πράξη βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι κατοχυρωμένα στις συμβάσεις που υπογράφουν τα νομικά πρόσωπα με τους πελάτες/προμηθευτές/συνεργάτες τους. Η πιο σημαντική από αυτές είναι η ρήτρα ‘τήρησης πίστης’ με βάση την οποία αυτός που συμβάλλεται με το νομικό πρόσωπο οφείλει να μην αποκαλύπτει σε 3^ους τα επιχειρηματικά απόρρητα του, ούτε τις μεθόδους εργασίας τους και γενικότερα οτιδήποτε θα μπορούσε να βλάψει την φήμη του προσώπου, την θέση του στον ανταγωνισμό της αγοράς, και τις επαφές που έχει αναπτύξει για συνεργασία με άλλες εταιρίες, νομικά πρόσωπα κλπ.

3.Ποια μορφή προστασίας υπάρχει;

Αν διαπιστωθεί προσβολή της προσωπικότητας ενός ατόμου, τότε σε επίπεδο αστικού δικαίου ο θιγόμενος έχει τις εξής δυνατότητες:

• Μπορεί να ασκήσει αγωγή για να πάψει η προσβολή της προσωπικότητας του (πχ να ανακληθεί ο συκοφαντικός ισχυρισμός εναντίον του).
• Στο αίτημα της αγωγής μπορεί να περιλαμβάνεται και η μη επανάληψη της προσβολής στο μέλλον, υπό την προϋπόθεση όμως ότι είναι αρκετά πιθανό/βέβαιο ότι ο δράστης θα προσβάλλει ξανά την προσωπικότητα του θύματος.
• Φυσικά μπορεί να περιλαμβάνει και αίτημα αποζημίωσης για την ζημία που υπέστη το θύμα από την προσβολή, αλλά σε αυτήν την περίπτωση θα πρέπει να συντρέχουν και οι προϋποθέσεις που τάσσει ο νόμος για να γεννηθεί ευθύνη από αδικοπραξία.
• Δεν αποκλείεται να υπάρχει στην αγωγή και αίτημα για ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που έπαθε το θύμα από την προσβολή της προσωπικότητας του μέσω της αντίστοιχης αποζημίωσης.
• Αν η προσβολή της προσωπικότητας έγινε από περισσότερους, το θύμα μπορεί να ασκήσει αγωγή εναντίον όλων από κοινού ή κατά καθενός ξεχωριστά αν είναι ξεκάθαρο από την αρχή το ποσοστό ευθύνης του κάθε δράστη.
• Για να διασφαλιστούν οι αξιώσεις του θύματος, μπορεί να ασκήσει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων εναντίον του δράστη όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο κείμενο μας.

4.Σε ευρωπαϊκό επίπεδο τι ισχύει;

Σε αρκετές περιπτώσεις το ελληνικό δίκαιο μπορεί να μην είναι αρκετά ξεκάθαρο όσον αφορά την προστασία του δικαιώματος στην προσωπικότητα. Για τον λόγο αυτόν από το 2016 έχει τεθεί σε εφαρμογή ο Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων, ο οποίος εξειδικεύεται στην προστασία των προσωπικών δεδομένων του ατόμου από επεξεργασία και παρόμοιες χρήσεις.

Πιο συγκεκριμένα, ο Κανονισμός προβλέπει ότι ο καθένας θα πρέπει να ενημερώνεται αν/πως θα χρησιμοποιηθούν τα προσωπικά δεδομένα του από βάσεις καταγραφής δεδομένων (πχ κάμερες στον εργασιακό χώρο και σύστημα καταγραφής δεδομένων αντίστοιχα). Για τον λόγο αυτό, θα πρέπει να παρέχει την συναίνεση του στην επεξεργασία των προσωπικών του δεδομένων, και εφόσον αυτή (η συναίνεση) δεν υπάρχει, τα δεδομένα οφείλουν να μην αποθηκεύονται κι αν τυχόν έχουν αποθηκευτεί να διαγράφονται το συντομότερο δυνατόν.

Ακόμη, σε περίπτωση που το πρόσωπο έχει παράσχει την συναίνεση του για επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων του, η επεξεργασία θα πρέπει να γίνεται για νόμιμους σκοπούς, και τα προσωπικά δεδομένα να μην παραμένουν για υπερβολικό χρόνο στο σύστημα καταγραφής=αυτά να διαγράφονται μετά από εύλογο χρόνο εφόσον κρίνεται ότι δεν είναι σημαντική η διατήρηση τους πλέον. Σχετικό με τα παραπάνω είναι και το ‘δικαίωμα στην λήθη’, δηλαδή το δικαίωμα ενός προσώπου που είχε παλιότερα απασχολήσει την επικαιρότητα για διάφορους λόγους να ζητήσει την διαγραφή των προσωπικών δεδομένων του από τους αρμόδιους φορείς (πχ από την καταχώρηση του στο Google), σε περίπτωση που δεν υπάρχει πια εύλογο ενδιαφέρον για τα συγκεκριμένα γεγονότα και έχει παρέλθει τόσο μακρύ χρονικό διάστημα, που μόνο κακό προξενεί στο πρόσωπο η διατήρηση των δεδομένων του από τους φορείς.

5.‘Συγχωρείται’ για κάποιους λόγους η προσβολή της προσωπικότητας;

Τα ελληνικά δικαστήρια έχουν διαμορφώσει μια λίστα με άγραφους κανόνες, οι οποίοι αν συντρέχουν, τότε δεν θεμελιώνεται προσβολή της προσωπικότητας του θύματος και άρα αυτό δεν δικαιούται νομικής προστασίας. Έτσι, ο νόμος θεωρεί ότι η προσωπικότητα:

• Δεν προσβάλλεται όταν το θύμα συναινεί στην προσβολή (πχ κάποιος εξυβρίζει άλλον και το θύμα της εξύβρισης παρέχει συγγνώμη στον δράστη)
• Δεν προσβάλλεται όταν γίνεται λόγω άμυνας (κάποιος επιτίθεται σωματικά/λεκτικά σε άλλον και ο τελευταίος για να αποκρούσει την επίθεση απαντά τηρώντας πάντα το αναγκαίο μέτρο).
• Δεν προσβάλλεται όταν το θύμα αναλαμβάνει τις συνέπειες της κοινωνικής δράσης του (πχ όταν συμμετέχει σε αθλητικούς αγώνες με μεγάλη ένταση και επικινδυνότητα).
• Επίσης δεν προσβάλλεται κατά την διενέργεια ιατρικών επεμβάσεων, εφόσον όμως αυτές έχουν διενεργηθεί με τους κανόνες δεοντολογίας και αφού προηγουμένως έχει ενημερωθεί ο ασθενής για όλη την διαδικασία.
• Δεν προσβάλλεται κατά ένα μέρος όταν και το ίδιο το θύμα έχει συμβάλλει στην προσβολή της προσωπικότητας του/περιουσιακή του ζημία (πχ σε ένα τροχαίο ατύχημα το θύμα που ήταν οδηγός της μηχανής δεν φορούσε προστατευτικό κράνος).

 

6.Υπάρχει προσβολή προσωπικότητας στην σεξουαλική παρενόχληση;

Με το συγκεκριμένο φαινόμενο να γνωρίζει (δυστυχώς) όλο και μεγαλύτερη συχνότητα στις μέρες μας, πολλοί αναρωτιούνται αν μπορούν να κινηθούν νομικά στις συγκεκριμένες περιπτώσεις. Η απάντηση είναι πως βεβαίως και μπορούν, απλώς θα πρέπει να γίνει ένας διαχωρισμός για να μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Ακόμη και η παράλειψη προαγωγής ενός προσώπου στον εργασιακό χώρο (αν βεβαίως συντρέχουν οι προϋποθέσεις για να γίνει η προαγωγή και το πρόσωπο αδικαιολόγητα παραλείφθηκε) μπορεί να θεμελιώσει προσβολή της προσωπικότητας του εργαζομένου.

Καταρχάς το θύμα της σεξουαλικής παρενόχλησης μπορεί να υποβάλλει έγκληση για να ασκηθεί η ποινική δίωξη κατά του δράστη, ώστε ο τελευταίος να καταδικαστεί αν είναι θετική η κρίση του δικαστηρίου στην σχετική δικαστική απόφαση. Η συγκεκριμένη απόφαση του ποινικού δικαστηρίου μπορεί μάλιστα να χρησιμοποιηθεί και ως αποδεικτικό μέσο για την δίκη της αποζημίωσης αργότερα στο αστικό δικαστήριο, στην οποία το θύμα θα διεκδικεί αποζημίωση για την θετική και αρνητική ζημία που έπαθε.

Παράλληλα με τα παραπάνω, μπορεί να υποβάλλει και αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του δράστη (τα οποία στην πράξη αρκετός κόσμος περιγράφει λανθασμένα ως ΄περιοριστικά μέτρα΄), με την οποία θα ζητάει από το δικαστήριο να απαγορευτεί στον δράστη να προσεγγίζει το θύμα εντός της οικίας του/στον χώρο εργασίας του/ακόμα και τα τέκνα τους αν ήταν προηγουμένως σύζυγοι/σύντροφοι κλπ. Επομένως, κάθε περίπτωση σεξουαλικής παρενόχλησης έχει και ένα στίγμα μείωσης της ηθικής αξίας του ατόμου, και άρα αποτελεί προσβολή της προσωπικότητας του=το θύμα θα μπορέσει να διεκδικήσει και το κονδύλιο της ηθικής βλάβης για την ζημία του που δεν καλύπτεται από την συνήθη αποζημίωση.

7.Ισχύει το ίδιο και στην συκοφαντική δυσφήμηση;

Όπως έχουμε αναφέρει και σε άλλο κείμενο μας για τον νέο Ποινικό Κώδικα σήμερα, η συκοφαντική δυσφήμηση σαν αδίκημα έχει γίνει αρκετά αυστηρό πιο πλέον. Πιο συγκεκριμένα, έχουν καταργηθεί όλοι οι λόγοι τους οποίους μπορούσε να επικαλεστεί ο δράστης και έτσι να αποφύγει την (ποινική) καταδίκη του ακόμα κι αν αποδεικνυόταν ότι τελέστηκε το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης. Έτσι, η (νομική) άμυνα του δράστη απέναντι στην κατηγορία της συκοφαντικής δυσφήμησης είναι περιορισμένη, ενώ αντίθετα στο αστικό δικαστήριο όταν ενάγεται με αγωγή για προσβολή της προσωπικότητας έχει περισσότερες ενστάσεις να προτείνει και γενικότερα καλύτερο νομικό πλαίσιο προστασίας.

Ωστόσο, δεν συνιστούν όλες οι περιπτώσεις συκοφαντικής δυσφήμησης παράλληλα και προσβολή της προσωπικότητας του θύματος. Μια συνηθισμένη περίπτωση είναι όταν η συκοφαντική δυσφήμηση που τελέστηκε δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για την μείωση της τιμής/υπόληψης του θύματος, αλλά ενδεχομένως μεσολάβησαν και άλλα γεγονότα. Για παράδειγμα, το (ψευδές) γεγονός της συκοφαντικής δυσφήμησης ήταν ήδη γνωστό στους κοινωνικούς κύκλους του θύματος και επομένως η υπόληψη του θύματος είχε ήδη πληγεί προτού τελεστεί η συκοφαντική δυσφήμηση εκ μέρους του δράστη.

Δεν είναι όμως απαραίτητο κάποιος να έχει καταδικαστεί από ποινικό δικαστήριο ως ένοχος για συκοφαντική δυσφήμηση προκειμένου το αστικό δικαστήριο να διαγνώσει προσβολή της προσωπικότητας του θύματος. Πρέπει να ξέρουμε ότι τα 3 είδη δικαστηρίων στην Ελλάδα (πολιτικά/ποινικά/διοικητικά) λειτουργούν ανεξάρτητα μεταξύ τους, και επομένως οι αποφάσεις του ενός δεν δεσμεύουν αναγκαία το άλλο. Έχει κριθεί για παράδειγμα, ότι το θύμα δεν υπέστη προσβολή της προσωπικότητας του=δεν δικαιούται αποζημίωση από το αστικό δικαστήριο, παρά το ότι ο δράστης καταδικάστηκε αμετάκλητα από ποινικό δικαστήριο για συκοφαντική δυσφήμηση.

8.Πώς επιδικάζεται η ηθική βλάβη στις αγωγές για προσβολή προσωπικότητας;

Η επιδίκαση ηθικής βλάβης από το δικαστήριο αποτελεί ένα κλασσικό αίτημα στις αγωγές για προσβολή προσωπικότητας. Ο νόμος για την συγκεκριμένη αξίωση καθιερώνει ορισμένες προϋποθέσεις που πρέπει να συντρέχουν. Πιο συγκεκριμένα:

• Φορέας της αξίωσης είναι μόνο εκείνος που υπέστη προσβολή της προσωπικότητας του=της επαγγελματικής του φήμης/της προσωπικής του ζωής/των κάθε είδους πεποιθήσεων που μπορεί να εκφράζει σαν άτομο κλπ.
• Δεν υπάρχουν ορισμένα κριτήρια με βάση τα οποία προσδιορίζεται με ασφαλή και βέβαιο τρόπο η ηθική βλάβη=λαμβάνονται υπόψη οι συνθήκες τέλεσης της προσβολής/η ηλικία του θύματος/η μόρφωση του δράστη/το οικογενειακό περιβάλλον καθενός από αυτούς.
• Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα το ποσό που θα επιδικάσει το δικαστήριο ως ηθική βλάβη στο θύμα να μην μπορεί να ελεγχθεί από τον Άρειο Πάγο αν ασκηθεί αναίρεση κατά της απόφασης για κάποιο νομικό σφάλμα.
• Αν το θύμα κρίνει ότι το ποσό που του επιδικάστηκε ως ηθική βλάβη δεν είναι επαρκές και στο μεταξύ έχουν αλλάξει οι συνθήκες, μπορεί να ασκήσει νέα αγωγή κατά του δράστη με την οποία θα ζητά την επιδίκαση επιπλέον ποσών ως ηθικής βλάβης λόγω ακριβώς της μεταβολής των συνθηκών.
• Βασική προϋπόθεση για την επιδίκαση ηθικής βλάβης στο θύμα είναι αυτό να υπέστη μια επιπλέον ζημία από την προσβολή της προσωπικότητας του, η οποία δεν μπορεί να καλυφθεί μέσω της αποζημίωσης που καταρχήν δόθηκε από το δικαστήριο.

9.Προσβάλλεται η προσωπικότητα κάποιου κατηγορούμενου προσώπου;

Ένα βασικό δικαίωμα κάθε προσώπου που κατηγορείται για μια ή περισσότερες αξιόποινες πράξεις είναι το λεγόμενο τεκμήριο αθωότητας. Για το συγκεκριμένο θέμα έχουν γραφτεί πολλά, κι η έννοια του απλά είναι ότι κάθε πρόσωπο τεκμαίρεται αθώο μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη του από ένα δικαστήριο. Στην Ελλάδα, τέτοιο δικαστήριο είναι ο Άρειος Πάγος αφού μόνο αν απορριφθεί η αναίρεση του κατηγορούμενου προσώπου ή αν περάσει άπρακτη η προθεσμία προς άσκηση της, η απόφαση γίνεται αμετάκλητη και δεν υπάρχει πλέον τεκμήριο αθωότητας (εννοείται αν η απόφαση ήταν καταδικαστική).

Ως εκ τούτου, στην διάρκεια του 1^ου και του 2^ου βαθμού δικαιοδοσίας απαγορεύεται να εκφέρονται κρίσεις από δικαστικά όργανα που θα μπορούσαν να υπονοήσουν την ενοχή του κατηγορουμένου χωρίς βέβαιες αποδείξεις, και οι οποίες απλώς θα δημιουργούσαν αβάσιμες αμφιβολίες δίχως λόγο. Γιατί κι αν ακόμη ο κατηγορούμενος αθωωθεί αργότερα/απορριφθεί η αγωγή που ασκήθηκε εναντίον του, θα υπάρχουν πάντα στην κοινωνική συνείδηση τα υποτιμητικά σχόλια που είχαν γραφτεί κατά την διάρκεια της δίκης, και τα οποία όμως ήταν αρκετά για να επηρεάσουν μεγάλη μερίδα κόσμου.

Με αφορμή τα παραπάνω, ο κατηγορούμενος που αθωώθηκε με αμετάκλητη απόφαση μπορεί να επικαλεστεί προσβολή της προσωπικότητας του και να ασκήσει αγωγή (όπως αναφέραμε παραπάνω) εναντίον των υπεύθυνων προσώπων που στην διάρκεια της δίκης αναφέρονταν με μειωτικούς/συκοφαντικούς ισχυρισμούς εναντίον του. Σε αυτές τις περιπτώσεις, συχνά θα έχει τελεστεί και το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφήμησης οπότε ο (πρώην) κατηγορούμενος θα μπορεί να αναφέρει και αυτή την νομική βάση στην αγωγή του.

10.Πώς εκτελούνται δικαστικά οι αποφάσεις που αφορούν προσβολή προσωπικότητας;

Έστω ότι κάποιος προσβάλλει την προσωπικότητα ενός προσώπου και το τελευταίο επιθυμεί να προστατευθεί νομικά. Σε αυτήν την περίπτωση το θύμα έχει τις εξής δυνατότητες από τον νόμο (εκτός των ασφαλιστικών μέτρων):

• Μπορεί να ασκήσει αγωγή στα πολιτικά δικαστήρια με την οποία θα ζητάει να σταματήσει η προσβολή και να μην επαναληφθεί αυτή στο μέλλον.
• Για το 2^ο αίτημα της αγωγής, το θύμα μπορεί να ζητήσει την καταδίκη του δράστη σε χρηματική ποινή ή προσωπική κράτηση για κάθε παράβαση της υποχρέωσης σεβασμού της προσωπικότητας του θύματος.
• Η χρηματική ποινή ορίζεται από το δικαστήριο και μπορεί να έχει ύψος έως 100.000 ευρώ ενώ η προσωπική κράτηση μπορεί να έχει ύψος έως 1 έτος. Η χρηματική ποινή εισπράττεται κατευθείαν από εκείνον που άσκησε την αγωγή και όχι από το Δημόσιο.
• Αν το θύμα δεν περιέλαβε στην αγωγή του τέτοιο αίτημα για παράλειψη προσβολής, μπορεί να κάνει αίτηση στο δικαστήριο ώστε να το συμπεριλάβει και αργότερα στην δικαστική απόφαση που εκδόθηκε εξαρχής στην διαφορά.
• Για κάθε νέα παράβαση του δράστη απαιτείται να ασκείται αγωγή στο δικαστήριο από το θύμα ώστε να βεβαιώνεται η παράβαση και να εισπράττεται η χρηματική ποινή που έχει οριστεί ανάλογα για αυτήν.
• Άρα απαιτείται να εκδοθούν συνολικά τουλάχιστον 2 δικαστικές αποφάσεις=μια που θα περιλαμβάνει διάταξη για παράλειψη προσβολής της προσωπικότητας στο μέλλον και άλλη μια για την διάγνωση της παράβασης και την κατάπτωση της χρηματικής ποινής.
• Οι παραπάνω δικαστικές αποφάσεις για να μπορούν να εκτελεστούν κατά του δράστη πρέπει να είναι τελεσίδικες=να έχει ασκηθεί έφεση και ανακοπή ερημοδικίας εναντίον τους και να απορρίφθηκαν ή να έχουν περάσει οι προθεσμίες τους άπρακτες.

Δίπλα στον πελάτη και τις ανάγκες του.

Αθηνά Κοντογιάννη-Δικηγόρος

Όσα αναφέρονται παραπάνω δεν αποτελούν νομικές συμβουλές και ουδεμία ευθύνη φέρεται για αυτές.Για περισσότερες πληροφορίες,επικοινωνήστε μαζί μας.